Jeśli wierzyć stale rosnącej liczbie graczy, większość obecnie wydawanych gier jest dla nich zbyt łatwa i stanowi niewystarczające wyzwanie. Może to być powodem, dla którego nowa generacja hardcorowych gier każdego dnia zyskuje nowych zwolenników.
Ale dlaczego mielibyśmy sobie zadawać wirtualne sesje prawdziwych tortur? Jaką przyjemność gracz może czerpać, kiedy ciągle słyszy Game Over?
Zadaliśmy to trudne pytanie trzem redaktorom Softonic. Dlaczego stali się uzależnieni od tak bezwzględnych gier, jak Dark Souls 2, DayZ czy Flappy Bird. Zderzenie trzech diametralnie różnych opinii wykazało jeden wspólny punkt: niekonwencjonalne trudności.
Dark Souls 2 i Jan-Hendrik: “Nie ma miejsca na szczęście lub przypadek”
Doskonale pamiętam początki fenomenu Dark Souls. Było to raczej trudne doświadczenie: Co? Znowu martwy? Po zaledwie kilku krokach? I co teraz – muszę zaczynać od nowa? Gra była bardzo okrutna, ale ucząc się na własnych błędach, krok po kroku odkrywałem jej sekrety. Bardzo szybko zrozumiałem, jak unikać wroga i coraz dłużej utrzymać się przy życiu podczas kolejnych ataków przerażających potworów.
brightcove.createExperiences();
Miałem okazję wypróbować Dark Souls 2 i mogę śmiało przyznać, że gra nie straciła nic z gęstej, niebezpiecznej atmosfery serii. Każdy potwór, nieważne jak mały, może w jednej chwili zadać Ci cios w plecy, jeśli będziesz nieostrożny. Zastanawiasz się pewnie, dlaczego ta gra jest tak ekscytująca skoro w każdej jej sekundzie trzeba walczyć o życie. Odpowiedź jest prosta: to właśnie stałe zagrożenie tworzy niepowtarzalną więź między mną, graczem, a moją postacią w grze.
Każde Game Over jest konsekwencją druzgoczącej, osobistej porażki, której z całych sił staram się uniknąć.
W Dark Souls chcę chronić swoje alter ego z pikseli za wszelką cenę. Jest to więź której nigdy nie czułem w żadnej ze strzelanin z widokiem z pierwszej osoby, czy w grach RPG. Według mnie, mój nałóg wynika z dwóch niepowtarzalnych cech Dark Souls: z tego, że jestem całkowicie odpowiedzialny za śmierć mojej postaci, oraz z tego, że w porównaniu z innymi grami tutaj śmierć ma rzeczywiste znaczenie. Każde Game Over jest konsekwencją druzgoczącej osobistej porażki, której z całych sił staram się uniknąć.
Dark Souls jest potwornie trudną grą – zgadza się. Ale jest też ona sprawiedliwa i dobrze wyważona. Poświęcając odpowiednio dużo uwagi przygotowaniom, gracze z pewnością są w stanie przezwyciężyć wszystkie trudności. Nie ma tu miejsca dla szczęścia czy przypadku. Wyłącznie zdolność szybkiego uczenia się na własnych porażkach i zmysł obserwacji zdecydują o Twoim zwycięstwie. Każda przegrana jest w tym świecie lekcją, którą musisz pojąć natychmiast. We mnie lekcje te wyryły się na stałe.
Czytaj Dark Souls 2 Preview: Przygotuj się na śmierć… Ponownie!
DayZ i Vincent: “Masochistyczna gra“
DayZ to bez wątpienia trudna gra – masochistyczna wręcz, biorąc pod uwagę, jak wiele przyjemności czerpiesz z bólu, jakiemu poddawana jest Twoja postać. Podobnie jak inne hardcorowe gry, DayZ bazuje na mechanizmie nieustannego zagrożenia śmiercią, co zapewnia graczom dużo bardziej angażujące doświadczenie. W DayZ, kiedy Twój bohater jest martwy, nie ma już możliwości przywrócić go do życia, czy chociażby zachować jego poziom lub sprzęt!
brightcove.createExperiences();
Wówczas zaczynasz wszystko od nowa. To właśnie jednak ta szansa, aby znowu odkrywać wielki świat gry, czyni ją tak niesamowicie interesującą. Ponownie musisz podjąć trud znalezienia wody, bandaży czy podstawowej broni, aby móc się uchronić przed atakiem zombie. A kiedy już zgromadzisz sprzęt, który zapewni Ci umiarkowane poczucie bezpieczeństwa i strzępy nadziei na wygraną… Coś Cię zabija.
W DayZ, kiedy Twoja postać umiera, to na dobre
Kiedy gram w DayZ, czuję realny strach rozbitka zagubionego w samym środku tego pięknego, ale post-apokaliptycznego świata pełnego zombie. Jako że ugryzienie któregoś z nich lub zwykły upadek mogą Cię zabić na miejscu i sprawić, że stracisz godziny osiągniętego postępu, DayZ jest niezwykle intensywnym doznaniem. Trudności i brutalność tego świata w mojej opinii czynią z DayZ jedną z najstraszniejszych gier wszechczasów.
Czytaj DayZ: Przewodnik dla początkujących, który pozwoli Ci przetrwać kilka pierwszych godzin gry
Flappy Bird i Samuel: “Społeczność szalonych graczy“
Prawdopodobnie znasz już dobrze Flappy Bird. W ciągu niemal kilku dni gra ta stanęła w ogniu internetowych dyskusji. Pomimo plotek na temat plagiatu i innych spekulacji, każdego dnia tajemniczo przybywa uzależnionych od tej gry fanów. Czarna magia? Hipnoza? Jak wytłumaczyć tę nagłą fascynację pikselowym pisklęciem?
Według niektórych, gra ta zawdzięcza swój nieprawdopodobny sukces nieoczekiwanie wysokiemu poziomowi trudności. Inni twierdzą, że łatwość dostępu do gry sprawiła, że nie mogli się powstrzymać, aby nie spróbować. Osobiście nie byłem pod wrażeniem pikselowego wyglądu ani prostej fabuły mało oryginalnej gry jaką jest Flappy Bird. Jednak wydaje się, że to właśnie kombinacja tych dwóch elementów zdaje się decydować o ulotnym sukcesie gry.
Nie byłem pod wrażeniem pikselowego wyglądu Flappy Bird…
Nie trzeba być mistrzem projektowania gier komputerowych aby zauważyć, że styl Flappy Bird jest mocno inspirowany Super Mario Bros. Klasyka wśród klasyki, która wyryła się w świadomości pokoleń graczy swymi pikselowymi postaciami w jaskrawych kolorach. To sprawiło, że właścicielom smartfonów na całym świecie gra ta dobrze się kojarzyła, zanim w ogóle na dobre zaczęli w nią grać.
Legendarna już prostota tej gry może również być odpowiedzialna za jej popularność. Ponieważ całe sterowanie grą ogranicza się do jednego palca, Flappy Bird sprawia wrażenie, że przy odrobinie treningu każdy może ją przejść. Niemniej jednak gra pozostawia niepocieszonych użytkowników w poczuciu frustracji, które tak łatwo nie zniknie jeszcze przy wielu kolejnych próbach.
Flappy Bird sprawia wrażenie, że przy odrobinie treningu każdy może ją przejść…
Mam jednak wrażenie, że prawdziwy geniusz Flappy Birds tkwi w możliwości szybkiego wyboru ponownej gry. Kiedy już twój ptak roztrzaska się żałośnie na jednej z zielonych rur, wciśniecie jednego guzika pozwoli Ci natychmiast spróbować szczęścia raz jeszcze. Taka prostota została powitana jako powiew świeżego powietrza na platformie pełnej gier, które nachalnie nakłaniają do mikropłatności.
Społeczność zbzikowanych na punkcie Flappy Bird graczy sprawiła, że sam na krótko stałem się od niej uzależniony. Faktycznie, gra jest zaraźliwa, między innymi dzięki zintegrowanym opcjom udostępniania, które pozwalają użytkownikom popisywać się wynikami przed przyjaciółmi.
Wystarczy powiedzieć, że sam walczyłem całymi dniami aby stać się pierwszą osobą wśród moich kontaków w Google +, która osiągnęła imponujący wynik 36 przekroczonych bramek! Czy może być coś lepszego?
Chcę wiedzieć więcej na temat Flappy Bird!
Teraz już wiesz, dlaczego kochamy trudne gry i dlaczego tak ciężko jest przestać w nie grać. Jeśli, w przeciwieństwie do nas, wciąż jesteś w stanie iść na odwyk, wybierz bardziej przystępne gry, w które możesz grać z całą rodziną: Top 5 gier na PC dla całej rodziny.
A Ty, na punkcie jakich gier masz świra?
